نیاز خمینی به جنگ هشت ساله

حمیدرضا مقدم‌فر، «مشاور رسانه‌ای فرمانده کل سپاه» تایید می‌کند که خمینی تنها در نقطه‌ای جام زهر آتش بس را سرکشید که موجودیت نظام را در خطر می‌دید.

دست خالی

تقریبا هیچ کس در جمهوری اسلامی! یافت نمی‌شود که بتواند به طور منطقی از ضرورت وقوع جنگ و ادامه‌ی آن بعد از تخلیه خرمشهر توسط نیروهای عراقی دفاع کند.
همچنین کسی یافت نمی شود که بتواند به طور مستند نشان دهد که نوشیدن جام زهر در تیر ۶۷ توسط خمینی به معنی پیروزی خلافت اسلامی! در جنگ با عراق بود.
هرآنچه گفته شده است تبلیغات خلافت اسلامی!ست برای بهره‌برداری در میان نیروهایش.

مقدم فر

حمیدرضا مقدم‌فر، «مشاور رسانه‌ای فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» در مصاحبه‌ای که گویا مخاطبش نسل جوان و بی‌اطلاع نظام مقدس!، از وقایع تاریخی است، به تکرار پاسخ‌های کلیشه‌ای نظام درباره تحولات جنگ می‌پردازد اما به ناچار به برخی از اعترافات تاریخی نیز ناگزیر می‌شود.

شروع جنگ

وقتی از او پرسیده می‌شود: « دلایل مختلفی اعم از تسخیر لانه جاسوسی، تسویه داخلی نیروهای ارتش، تضعیف لشکر زرهی خوزستان و بی‌توجهی مسئولان وقت به هشدارهای رکن ۲ ارتش برای آغاز جنگ بیان می‌شود»، و نظر شما چیست؟
او پاسخ می‌دهد که نظامشان از طرف استکبار جهانی مورد تهاجم قرار گرفت و البته تایید می‌کند که صدام هم ممکن است اشتباه محاسبه‌ای داشته باشد. اما او از گفتن اصل ماجرا طفره می‌رود.
براساس تمام مطبوعات رسمی منتشره در ایران در بازه‌ی زمانی پس از پیروزی انقلاب ۵۷ تا زمان شروع رسمی جنگ در انتهای شهریور ۵۹، خلافت اسلامی! از هیچگونه تحریک و سازماندهی برای سرنگونی حکومت عراق خودداری نکرده بود. خمینی همانگونه که اعلام کرده بود جنگ را نعمتی می‌دید که بواسطه‌ی آن می‌توانست پروژه‌ی سرکوب را در داخل کشور به پیش ببرد.
در یک نمونه از تلاش خمینی برای به راه انداختن جنگ با عراق، او در فروردین ۵۹ ،  ارتش عراق را مخاطب قرار داده و گفت: «صدام حسین بر اثر حکم شرعی کافر است. او طرفدار کفار است. این جرثومه فساد را از بین ببرید. ما هم کمک شما هستیم. این فاسد را از بین ببرید. من به آنها سفارش می‌کنم، به ارتش عراق، قیام کنند (و) این آدم را از بین ببرند».

ادامه جنگ

مقدم فر وقتی در برابر پرسش علت ادامه جنگ بعد از تخلیه خرمشهر توسط نیروهای عراقی قرار می‌گیرد به جواب‌های کلیشه‌ای روی می‌آورد و می‌گوید: « آتش بس تنها فرصتی برای بازسازی ارتش عراق برای تهاجمات سنگین‌تر بعدی و طولانی شدن جنگ بود. چه کسی تضمین می‌دهد که اگر ما آتش بس را می‌پذیرفتیم جنگ به سرعت خاتمه می‌یافت. آنها حتی شروع مذاکرات را منوط به آتش بس کرده بودند.»
به عبارت دیگر او تأیید می‌کند که منافع نظام در ادامه‌ی جنگ بود، اما این منفعت را توضیح نمی‌دهد. به واقع به همان دلیل که خمینی خواهان آغاز جنگ بود به استمرار آن نیز برای تثبیت سرکوب در کشور احتیاج داشت. این موضوع زمانی به‌خصوص آشکار می‌شود که در سال ۶۷، خمینی مجبور به سرکشیدن جام زهر آتش بس می‌شود.

جام زهر

مقدم فر پیامی از خمینی را که مربوط به بعد از جام زهر است نقل می‌کند که گفت: «ما در جبهه به آرمان نهایی نرسیده ایم» و افزود: «ملت ما تا آن روز که احساس کرد که توان و تکلیف جنگ دارد به وظیفه خود عمل نمود»، «آن ساعتی هم که مصلحت بقای انقلاب را در قبول قطعنامه دید و گردن نهاد، باز به وظیفه خود عمل کرده است». [تسنیم ۵ مهر ۹۶]

دلیل اصلی

خمینی تایید می‌کند که تنها زمانی جام زهر را سرکشید که در جنگ شکست خورد و موجودیت نظامش در معرض خطر قرار گرفت. مولفه‌ای که در اواخر جنگ وارد صحنه شد، حضور مجاهدین خلق علیه سیاست جنگ طلبی خمینی بود، بعد از دو شکست عمده‌ی نیروهای خمینی از مجاهدین خلق در استان خوزستان و ایلام بود که خمینی مجبور به پذیرش آتش بس شد، واقعیتی که مقدم فر اصلا به آن اشاره‌ای نمی‌کند.

در همین زمینه:

جنگ هشت ساله چیست؟