ایران با مریم iranbamaryam1396

  Share چرا سلطنت‌طلبی در فردای ایران، هیچ شانسی نخواهد داشت؛ پرسشی که پاسخ به آن تنها در پرتو دیدن واقعیت‌های امکان پذیر است. سامان از شهرکرد قبل از پرداختن به این پرسش که چرا سلطنت‌طلبی درفردای ایران، هیچ شانسی نخواهد داشت؟؟؟ به دونکته باید اشاره کرد: نخست آنکه هیچگاه نباید از خود و دیگران بپرسیم پس از رفتن این رژیم چه کسی یا کسانی خواهند آمد!!؟چون با این پیش فرض ما پیشاپیش برای نوع دیگری از دیکتاتوری آماده می‌شویم. اصولا قرار نیست که «کسی» بیاید. این جمله نشان دهنده ذهنیت رسوب گرفته و دیکتاتور زده مربوط به قرنهای گذشته است که همواره منتظر یک قهرمان یا ابرمرد بوده‌ایم تا بیاید و ما را نجات دهد… هرانسان قبل از آنکه دیگری او را نجات دهد و رها سازد باید خودش خودش را نجات دهد و این زیربنای هر تفکر آزاد اندیش و آزادیخواه است. ثانیا: سلطنت طلبی یک ترکیب اشتباه و نچسبی است. چون سلطنت هیچگاه طلبیدنی و خواستنی مردم نبوده است. سلطنت و پادشاهی نوعی دیکتاتوریست که همه چیز را با «رأی ملوکانه» پادشاه حل و فصل می‌کند نه نمایندگان مردم، و از طریق خون به فرزند ذکور وی به ارث می‌رسد. بناب

تصاویر فقر از کودکانی که کودکی نمی‌کنند هر ناظری را به فکر فرو می‌برد؛ تضاد اصلی این جامعه چیست که با حل آن، جامعه می‌تواند به جلو حرکت کند و نسل‌های آینده از فردای روشنی برخوردار شوند؟ فریبرز شادان خودمان که دوران کودکی را می‌گذراندیم متوجه این حرف نبودیم که بزرگتران‌ما می‌گفتند دوران کودکی شیرین‌ترین دوران زندگی هر انسانی‌ست چون در این دوران همه لحظات ما در شادی‌های کودکانه خودمان سپری می‌شد در شیطنت‌ها و بازی گوشی‌ها و از طرفی چون رنج و سختی‌های زندگی را پدران و مادران ما می‌کشیدند و ما در این گذار هیچ کدام از مشکلات را حس نمی‌کردیم دغدغه‌ای نداشتیم و روزگارمان در گذار از این سال به سال دیگر می‌گذشت بعد از مدتی وارد دوران جدیدتری درزندگی‌مان می‌شدیم مدرسه که اول آن سخت بود چون نمی‌خواستیم آن انطباق کودکانه را از دست بدهیم و ترک عادت کنیم اما خبری خوشایند بود تا به این مرحله هم عادت کردیم بارها زمین خوردیم بلند شدیم گریه کردیم خندیدیم و البته این اقتضای طبیعت بود حالا بعد از گذر عمر که در همه عرصه‌ها تجربه روزگار را لمس کردیم بهتر می‌توانیم ببینیم حس کنیم لمس کنیم و در همین خ

نوبخت، رئیس سازمان برنامه‌وبودجه در مصاحبه‌ای می‌پذیرد که نرخ برخی از کالاها ۵۰ تا ۶۰ درصد گران شده‌اند با این وجود او می‌کوشد تصویری روشن و رو به رشد از اقتصاد کشور نشان دهد آنچه در اساس در تعارض با واقعیت‌های موجود و اظهارات رسمی حکومت‌گران می‌باشد. محمدباقر نوبخت در «گفت‌وگوی ویژه خبری» با استناد با پیش‌بینی بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، رشد چهار درصدی برای اقتصاد کشور را در سال ۹۷ و ۹۸ مورد اشاره قرار داد و آنرا بالاتر از متوسط رشد اقتصادی کشورهای منطقه دانست. او افزود هم‌اکنون صادرات ما ۲۲ درصد بیشتر از واردات است؛ اظهاراتی که تصویری از یک اقتصاد رو به رشد و در شرایط متعارف نشان می‌دهد. واقعیت اما همیشه فاصله‌ای جدی از اظهارات رسمی مقامات رسمی نظام سلطنت ولایت مطلقه فقیه دارد. در همین گفت‌وگوی خبری رئیس سازمان برنامه‌وبودجه به ناچار اعلام کرد که افزایش ۵۰ تا ۶۰ درصدی نرخ برخی کالاها را «تکذیب نمی‌کنیم» و افزود: «قبول می‌کنیم در اقتصاد کشور کاستی‌هایی وجود دارد که باید برای رفع آنها تلاش کرد». [ شرق ۲۴ خرداد ۹۷ ] در مشت نفت خامنه‌ای ۲ خرداد در اظهاراتی تأیید کرد که

شاید تشخیص مرز میان واقعیت و فریب در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بسیار دشوار باشد اما یک موضوع، بسیار مهم به نظر می‌رسد؛ همینکه بدانیم در دنیایی حرکت می‌کنیم که می‌تواند به طور کامل مجازی و غیر واقعی و ساخته و پرداخته‌ی ربات‌ها باشد از یک هوشیاری برخوردار می‌شویم؛ موضوعی که در قضاوت کردن به ما کمک می‌کند؛ به ما هوشیاری می‌دهد؛ به خصوص اگر از یاد نبریم که در برابر ما دشمنی قرار دارد که عاجل‌ترین موضوعش سرنگون نشدن است و برای آنکه خود را در موضع قدرت حفظ کند دست به هر کاری می‌زند؛ و بر روی فضای مجازی و غیر واقعی کردن آن نیز سرمایه‌گذاری بسیار کرده است. می‌توانی یک دنبال کننده باشی برای نظرات و عکس‌ها و فیلم‌های دیگران. می‌توانی کسی باشی که سایرین آنچه تو می‌نویسی و منتشر می‌کنی را دنبال کنند. تعداد کسانی که تو را دنبال می‌کنند نشان دهنده‌ی محبوبیت تو در میان کاربران است. نشان می‌دهد که تو حرف‌های مهمی می‌زنی، یا موضوعات را به شکلی مطرح می‌کنی که توجه مخاطب را بر می‌انگیزد. محبوبیت تو در میان کاربران شاید هم دلیل بر این باشد که تو عکس‌ها و ویدئوهای جذابی را به اشتراک می‌گذاری… ا

… واقعیت این است که این زندان بزرگ سالهاست که در هم شکسته شده است و مردم در قیام سال ۸۸ و بویژه قیام دی ماه ۹۶ نشان دادند که نه فقط اعتراض کننده به این زندان سازی بزرگ رژیم هستند بلکه خواهان درهم شکستن تام و تمام آن می‌باشند. مهدی راد دکتر محمد زاهدی اصل، رییس انجمن رفاه اجتماعی ایران طی اظهار نظری گفت: در هر ساعت بطور متوسط ۵۰ نفر وارد زندانهای ایران می‌شوند و اصغر جهانگیر، رییس سازمان زندان‌های نظام اعتراف می‌کند که در فاصله بین سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۹۵ تراکم زندانیان به نسبت ۳۳۳٪ افزایش داشته است و این در حالیست که افزایش نسبی جمعیت کشور در این فاصله زمانی ۶۶٪ بوده است. این زندانسازی که در بسیاری از مواقع حبسهای طولانی با انواعی از فشارها و محدودیتها را برای زندانیان به ارمغان می‌آورد از ایران تصویر یک زندان بزرگ را ارائه می‌کند که البته رژیم حاکم با دامن زدن عمدی به ابعاد آن تلاش می‌کند آن را جلوه‌یی از قدرت و تسلطش بر اوضاع نشان دهد. محکومیت ۶ ساله معصومه محمدی فعال ۲۳ ساله فریدونکناری از دستگیرشدگان قیام دی ماه و محبوس فعلی در زندان بابل؛ تشدید فشار بر زنان درویش زندانی از ج

خامنه‌ای و پیش از او خمینی برای سالیان از روابط پنهانی با کره شمالی در عرصه‌های توسعه موشکی، اتمی، امنیتی و نظامی بهره برده‌اند ولی اکنون و به دنبال توافق صورت گرفته بین رهبران کره شمالی و آمریکا همه‌ی این فرصت می‌توانند به پایان خود برسند. در حالی که ملاقات روز سه‌شنبه ۲۲ خرداد رهبر کره شمالی و رئیس جمهوری آمریکا در سنگاپور در رأس خبرها قرار داشت؛ نظام سلطنت ولایت مطلقه فقیه با اظهار بی‌اعتمادی، بدبینی و اعتراض با آن برخورد کرد. پیش از این ملاقات بهرام قاسمی، سخنگوی وزرات خارجه تصریح کرده بود که «نگاه خوش‌بینانه‌ای» به این ملاقات ندارند «چرا که ماهیت حاکمیت آمریکا ماهیتی نیست که بتوان خوش‌بینانه درباره آن قضاوت کرد.» او به دولت کره شمالی توصیه کرد که «با هوشیاری کامل در مذاکرات با آمریکا ورود کند.» [ ایسنا ۲۱ خرداد ۹۷ ] پس از پایان دیدار و امضای توافق‌نامه بین رهبران دو کشور، نظام ایران باز هم بیشتر عصبانی شد. براساس آنچه از مفاد توافق بین رهبران کره شمالی و آمریکا منتشر شده است آنها به توافق رسیده‌اند که از جمله روابط دو کشور را براساس «تمایل دو کشور بر صلح و رفاه» بنا کنند

همزمانی تصویب طرحی برای قطع هرگونه مذاکره با نظام ایران و قرار گرفتن سپاه در لیست تروریستی کانادا، با دیدار رئيس جمهور آمریکا و رهبر کره شمالی در سنگاپور به‌مثابه دو شکست هم‌افزا برای خامنه‌ای بود. روزها به خوبی برای نظام ایران نمی‌گذرد. در حالی که حاکمان تهران از اختلاف بین سایر سران جی۷ با رئیس جمهور آمریکا برای خود فرجه‌ای می‌جستند بلافاصله مجلس عوام کانادا طرحی را از تصویب گذراند که طی آن از دولت این کشور خواست همه مذاکرات با نظام ایران را متوقف کند. اما به همین هم قناعت نکرد و نام سپاه را در لیست گروه‌های تروریستی کانادا قرار داد. پس از دورانی از قطع رابطه و سردی روابط بین نظام ایران و کانادا، پس از برجام و با پیروزی لیبرال‌ها در انتخابات کانادا بر محافظه کاران این امیدواری برای خلیفه تهران ایجاد شده بود که به روابطی خوب یا دست‌کم عادی با یکی از بزرگترین و پیشرفته‌ترین کشورهای صنعتی جهان غرب دست یابد. واضح است که رویاهای نظام یک به یک به کابوس تبدیل می‌شوند. رأی گیری صورت گرفته در مجلس عوام به ابتکار گارنت جینیوس، نماینده محافظه کار مجلس عوام پیشنهاد شده بود. هنگام آغاز

تحت حاکمیت آخوندها، نمیتوان انتظار داشت کمترین قدمی برای احقاق حقوق و آزادی زنان برداشته شود. اين پاسخ مریم رجوی به سوال خبرنگار یک مجله فرانسوی با نام  ویمن ساید  است. راستی چرا؟ مریم رجوی می‌گوید: زنستیزی ویژگی ذاتی دیکتاتوری دینی حاکم بر ایران است و اگر این رژیم بخواهد حتی یک قدم از سرکوب و تبعیض علیه زنان عقب‌نشینی کند، خود را نفی کرده است. به همین دلیل در این حکومت کمترین امکانی برای احقاق حقوق زنان نیست. این رژیم رفرمناپذیر است. این واقعیت را تاریخچه وقایع نزدیک بهچهار دهه گذشته اثبات کرده است. این رژیم نمی‌تواند از هیچ یک از اصول پایه خود دست بردارد و هم چنان در قدرت باشد. در سهمقطع مختلف آخوندهایی ظاهر شدند که مدعی میانه‌روی بودند؛ یکبار رفسنجانی، یک بار خاتمی و حالا روحانی. اما در عمل ثابت شد که وظیفهیی جز طولانی کردن عمر  رژیم ندارند و کمترین فاصلهیی از سیاستهای زنستیزانه نمیگیرند. رفسنجانی میگفت مغز زنان کوچک است، و در دوره رئیس جمهور کنونی بیش از ۷۰ زن اعدام شدهاند. اما منظور از زن ستیزی چیست؟ و چرا این رژیم زن ستیز است؟ «مردم ایران برای بهدست آوردن آزادی و دمکراسی،

پلیس فرانسوی که خود را برای نجات جان گروگان‌ها فدا کرد از طرف دولت فرانسه قهرمان نامیده شد. کسانی که همه چیز خود را برای نجات بشریت از طاعون بنیاد‌گرایی فدا می‌کنند چه نامیده می‌شوند؟ پلیس قهرمان خبر کوتاه بود و البته مربوط به ایران هم نبود و داستان یک پلیس فرانسوی بود که در برابر حمله تروریستی بنیادگرا به‌جز آنکه بر سر جان خود ریسک کند تا بتواند همشهریانش را نجات دهد گزینه‌ی دیگری نداشت. البته شاید گزینه‌ی دیگری هم داشت او می‌توانست کمی عقب‌تر بایستد و به‌جای فداکاری به‌دنبال راه‌حل‌های دیگر بگردد؛ در این صورت ممکن بود گروگان یا گروگان‌ها‌ی بیشتر کشته شوند و او هم زنده می‌ماند و کسی هم شماتتش نمی‌کرد. داستان مربوط به گروگان‌گیری روز جمعه ۳ فروردین در یک فروشگاه مواد غذایی در شهرک ترب واقع در جنوب فرانسه است؛ حادثه‌ای که به کشته شدن سه‌نفر و زخمی شدن ۱۶ نفر دیگر منجر شد. آرنود بلترام، سرهنگ دوم پلیس تلاش کرده بود که همه‌ی گروگان‌ها را از فروشگاه خارج کند اما گروگان‌گیر یک زن را به عنوان سپر جان خود نگه داشته بود. سرهنگ دوم بلترام داوطلب شد تا جایش را با آن زن عوض کند. او