ایران با مریم iranbamaryam1396

دیکتاتوری زهر خورده خامنه‌ای همچنان با امید بر برداشته شدن تحریم‌های اتمی و به دنبال آن آزادسازی میلیاردها دلار و همچنین برقراری مناسبات بانکی با جامعه بین‌المللی است، تازه‌ترین گزارش کمیسیون امنیت ملی در مجلس رژیم ضمن اعتراف به شکست تمامی سیاست‌های نظام آخوندی در راستای قبول تسلیم‌نامه اتمی وین از جمله تأکید می‌کند: «تحریم بانکی ایران صرفاً بر روی کاغذ برداشته شده است و نه در عمل و واقعیت و ایجاد تردیدها و تهدیدهای مکرر آمریکا از یک سو و عدم انگیزه، اراده و جدیت هم‌پیمانان آمریکا در نظام سلطه و سران کشورهای غربی و منطقه‌ای از سوی دیگر نگرانی روبه‌رو شدن با ضرر و خطر و ریسک سنگین را برای بانک‌های بزرگ، ماندگار و سنگین کرده است که حاضر به ارتباط مالی با بانک‌های ایرانی نیستند». (خبرگزاری حکومتی مهر ۷ شهریور ۹۶) واقعیت در لابلای این جملات آن است که با گذشت قریب شش ماه از اجرایی شدن برجام، دیکتاتوری ولی‌فقیه همچنان به دلیل نبود اعتماد بین‌المللی و پافشاری بر سیاست‌های مخرب خود در زمینه موشک‌های بالستیک، صدور بنیادگرایی، نقض حقوق بشر و مشارکت در تروریسم بین‌المللی همچنان در لیست سیاه

قتل‌عام ـ صدها گور جمعی در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 67 نزدیک به 30سال گذشت اما هنوز محل دفن بسیاری از شهیدان قتل‌عام 67 و گورهای جمعی معلوم نیست. هنوز معلوم نیست کدام اسیر از کدام شهر و کدام دلاور در کدام خاک نهفته است. رضا ملک معاون تحقیق و بررسی وزارت اطلاعات در دوران علی فلاحیان در پیامی از زندان خطاب به دبیرکل ملل ضمن اشاره به قتل‌عام زندانیان گفت: «عالیجناب اگر شما به‌دنبال نسل‌کشی و جنایتکاران می‌گردید، در ایران بیش از 170تا 190، شاید هم بیشتر، گور دستجمعی وجود دارد». قتل‌عام ـ افشاگری و پیام رضا ملک به دبیرکل   یک شاهد عینی نوشته: «محل دفن قتل‌عام شدگان 67مشخص نیست. اما خانواده‌های شهیدانی که در پی اجساد بستگان خود بودند، یک بار در تهران متوجه می‌شوند که تعدادی از اجساد را به جاده خاوران منتقل کرده‌اند. من خودم به آنجا رفتم. منطقه نسبتاً وسیعی کنار گورستان ارمنی‌ها بود. بعد از تحقیقات معلوم شد شبانه با لودر چهار کانال طولانی کنده و اجساد را در آنها ریخته‌اند. وقتی به آنجا رفتم، دیدم دست یکی از شهیدان از خاک بیرون مانده و حیوانات نیمی از آن را خورده‌اند. با جس

روز یکشنبه  حسن روحانی  همراه با اعضای دولت خود سر قبر خمینی سخنرانی کرد و روز دوشنبه  علی خامنه‌ای  در دیدار با گروهی از طلاب و آخوندهای حوزه سخن گفت. این هر دو، در این دو سخنرانی، نسبت به‌ آینده ابراز امیدواری کردند. روحانی درباره مسائل اقتصادی اجتماعی صحبت کرد و گفت: «ما امروز امیدوارتر از 4سال گذشته، خود را برای حل مشکلات کشور آماده و با اندوختة تجربه و امید بیشتر و اراده‌یی مستحکمتر برای انجام مطالبات مردم مهیا کرده‌ایم». خامنه‌ای نیز ضمن ابراز خرسندی از دیدار با طلاب جوان، آنها را «نهالهای قدکشیده بوستان امامت و ولایت» نامید و گفت: «امروز بشریت به‌ویژه نسلهای جوان به‌شدت نیازمند حرفهای نو هستند و اسلام حرفهای نو و جذابی در زمینه انسان، جامعه و سیاست دارد که اگر به‌گوش جهانیان رسانده شود، قطعاً پذیرنده بسیاری خواهد داشت». با اندکی دقت در سایر حرفهای هم خامنه‌ای و هم روحانی، آثار وحشت از بحرانهایی که رژیم را فراگرفته و به‌خصوص ناامیدی عمیق از آینده را می‌توان مشاهده کرد. روحانی هراس خود از آینده و از مطالبات مردم را این‌گونه بروز داد: «آنچه اهمیت دارد این است که امید مردم به ‌آ

جمهوری اسلامی! از جانب اقشار فرودست احساس تهدید می‌کند، به همین خاطر تئوریسین‌های! هر دو جناح به صحنه می‌آیند تا ولایت فقیه را مدافع! فرودستان، نشان دهند. علوی‌تبار علیرضا علوی‌تبار که بسیار دوست دارد، در کنار سعید حجاریان از او به عنوان یکی از تئوریسین‌های! اصلی جناح اصلاح طلب نظام یاد شود، در تحلیلی متکی بر آمار، اعلام کرد که «حدود ٣٣ درصد جمعیت شاغل ایران کارگر هستند». او مطرح می‌کند که در مجموع «نزدیک ٤٥ درصد جمعیت ایران (تقریبی البته) از بازتوزیع ثروت حمایت می‌کنند.» [ روزنامه شرق ۲۲ مرداد ۹۶ ] معنی این عبارات یک چیز بیشتر نیست؛ جمهوری اسلامی! از جانب فرودستان به شدت احساس خطر می‌کند، و اکنون می‌کوشد تا «سر» این جمعیت عظیم و معترض را در درون نظام باز تعریف کند. نماینده‌ی! کارگران بی‌دلیل نبودکه قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری ولایت فقیه، افشا کرد که ۹۶ درصد جامعه بی‌چیز، و چهاردرصد برخوردار هستند، [ طبقه چهار درصدی و جنگ های تجاوزکارانه ] و رئیسی مدعی شد که نماینده‌ی! کارگران و محرومان است. [ رئیسی، نماینده کارگران و زنان؟! ] طنز تاریخ آنجایی است که دشمنان تاریخی اقشا

اعدام حربه‌ی ولایت فقیه برای خاموش کردن صدای هرگونه مخالفت و اعتراض است. ولایت فقیه برای برون رفت از  بحران‌ها ، بر اعدام مخالفان می‌افزاید. حکومت ولایت فقیه همچنان به خونریزی و  صدور احکام اعدام و اجرای آن ادامه می‌دهد. شمار زندانیان اعدام شده در ماه اوت به بیش از ۵۰ مورد می‌رسد. اعدام زندانیان سیاسی در روز اول شهریور ۹۶، سیدجمال سیدموسوی، زندانی سیاسی اهل سنت و کرد پس از تحمل ۹سال حبس به اتهام «محاربه از طریق ارتباط با گروه‌های اهل سنت»، اعدام شد. روز پیش از آن نیز آریا جاویدان در زندان کرمان به اتهام «محاربه و بر هم زدن امنیت» اعدام شده بود. در ۱۹مرداد علیرضا تاجیکی که به هنگام دستگیری ۱۵سال داشت، پس از تحمل ۶سال حبس در زندان «عادل‌آباد» شیراز اعدام شد. شمار زیادی از زندانیانی که به هنگام دستگیری یا ارتکاب جرم انتسابی کمتر از ۱۸سال داشته‌اند، در انتظار اجرای حکم اعدام به‌سر می‌برند. حکم اعدام محمدعلی طاهری علاوه بر این یک حکومت ولایت فقیه بار دیگر محمدعلی طاهری را به اعدام محکوم کرد. این در حالی است که محمدعلی طاهری که خود را بنیانگذار طب‌های مکمل ایرانی «فرادرمانی» و

زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج در آستانه‌ی سی‌امین روز اعتصاب غذای خود، با انتشار بیانیه‌ای خبر از ایستادگی و اتحاد خود در برابر زندانبان‌ها و جمهوری اسلامی! می‌دهند. حمله به سالن ۱۲ روز ۸ مرداد، زندانبان‌های ولایت فقیه با به کارگیری گارد ضد شورش و در یک حمله ناگهانی زندانیانی سیاسی و عقیدتی محبوس در سالن ۱۲ زندان گوهردشت کرج را به سالن شماره ۱۰ منتقل کردند. طی این حمله وسایل زندانی‌ها تخریب یا غارت شد. هدف از انتقال زندانی‌های مقاوم به سالن به شدت امنیتی و کنترل شده‌ی شماره ۱۰، این بود که ضمن درهم شکستن روحیه آنها، نظارت و محدودیت را هرچه بیشتر علیه زندانیان سیاسی و عقیدتی تحمیل کنند. [ انفرادی، اعتصاب غذا و ایستادگی زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت کرج ] اعتصاب غذا اما این تجاوز آشکار زندانبان‌های ولایت فقیه پاسخی درخور از جانب زندانیان مقاوم دریافت کرد؛ در اسارت و در حبس، آخرین وسیله‌ی زندانی برای ایستادن و دادخواهی به معامله نهادن جان خود با شرکت در اعتصاب غذاست. بعد از انتقال زندانیان به سالن شماره‌ی ۱۰ جمعی از همین زندانیان، اعلام اعتصاب غذا کردند. در نقطه‌ی مقابل زن

خامنه‌ای در دیدار با بدنه نظامش، راه دشوار پیش روی نظام را تبیین و ترس خود را بارز می‌کند.   بدنه نظام و روحیه دادن خامنه‌ای صبح روز دوشنبه ۶ شهریور ۹۶، به بهانه آغاز سال تحصیلی «مدارس علمیه» در دیداری ۳ ساعته با «جمعی از فضلا و طلاب حوزه‌ی علمیه»، به صحنه آمد تا نوید آینده‌ای روشن! را به بدنه‌ی نظامش بدهد. در تابستان ۹۶، شاهد چندین مورد از ضرب و شتم «آخوند»های حکومت ولایت فقیه توسط جوانان در کشور بودیم. [ مجروح شدن «آخوند» «آتش به اختیار» در نیشابور، و اعدام خیابانی در شهرری ]،‌ حال خامنه‌ای بدنه نظامش را در برابر تهاجم مردم و جوانان، روحیه باخته می‌بیند و بر آن شده است تا با تجمیع! و دادن روحیه، آنان را به میدان نبرد با جوانان بفرستد. توانایی‌های عملی «آخوند»ها! و «آتش به اختیار» خامنه‌ای مخاطبانش را «طلبه‌های جوان همچون نهال‌های قدکشیده بوستان» «ولایت» خطاب کرد که «افزایش توانایی‌های عملی» آنها «خشم دشمنان را برخواهد انگیخت.» انتخاب جملات خامنه‌‌ای، آنجا که بر«افزایش توانایی‌های عملی»، تاکید می‌کند، بی‌اختیار «آتش به اختیار» را به ذهن مخاطب متبادر می‌کند.  خامنه‌ای و ت

جمهوری اسلامی براساس آمارهایی که خود ارائه می‌دهد، به لحاظ بیکاری جوانان، در نقطه‌ی بحرانی قرار دارد، وضعیتی که اقتصاد فروپاشیده اش، ناتوان از پاسخگویی به آن است. مسئله‌ی بیکاری روحانی در دیداری که به همراه «هیأت دولت»ش با خامنه‌ای به تاریخ ۴ شهریور داشت، گفت: «مهم‌ترین معضل پیش روی دولت»، «مسئله‌ی بیکاری و مشکلات اقتصادی»ست. [ دیدار «هیأت دولت روحانی» با خامنه‌ای؛ «یک جای کار عیب دارد» ] پیشتر خامنه‌ای در گرماگرم سیرک انتخابات، کاندیداهای دستچین شده‌ی خود را فراخوانده بود که قاطعانه در برنامه‌ها و اظهارات خود بگویند: «مسایل اقتصادی و معیشت مردم اولویت آن‌ها است و برای حل مشکلات اقتصادی تلاش خواهند کرد». [ سیلی خامنه ای به روحانی ] بحران بحران اما فراتر از این اظهارات بود، زیرا بعد از آن مشخص شد که نظام بانکی کشور دچار ورشکستگی شده است. [ درباره ورشکستگی اقتصادی جمهوری اسلامی! ] شریعتمداری وزیر «صنعت، معدن و تجارت» روحانی نیز اعلام کرد که همه‌ی طرح‌های اقتصادی نظام در طول ۳۸ سال گذشته شکست خورده است. [ محمد شریعمتداری و اعلام شکست اقتصادی جمهوری اسلامی! ] بیکاری یک قسمت

۳۰۰ تن از کارگران کارخانه مس چهار گنبد سیرجان در بنری آگهی کردند که به دلیل فقر مالی و نداشتن نان شب، به صورت دسته‌جمعی، تصمیم دارند کلیه‌های خود را به فروش برسانند. بنر فروش جمعی کلیه کارگران روز پنجشنبه دوم شهریور ۹۶، کارگران کارخانه مس چهار گنبد سیرجان در واقعه‌ای دردناک، بنر بزرگی بر سردر مجتمع نصب کردند که بر روی آن نوشته ‌شده بود: «به دلیل فقر مالی، تعدادی از کارکنان مجتمع مس چهارگنبد، کلیه خود را به‌فروش می‌رسانند». این آگهی متعلق به یک گروه کارگر است كه اعلام كرده‌اند حاضرند دسته‌جمعی كلیه خود را بفروشند تا تأمین معاش كنند. فاجعه‌ای که نشان از سیه‌روزی کارگران در حکومت ولایت فقیه است. مس چهارگنبد، در زمستان ۱۳۸۲ تاسیس شده و سالهاست فرآوری مس را برعهده دارد؛ در سالهای اولیه معدن به صورت روباز استخراج می‌شده، اما در حال حاضر عمر معدن روباز به اتمام رسیده و استخراج به روش زیرزمینی آغاز شده است. این کارخانه در حال حاضر به بخش خصوصی تعلق دارد و حدود سیصد کارگر در آن مشغول به کار هستند. [ ایلنا۵شهریور۹۶ ] نداشتن مزد بخور نمیر رمضان شهسواری، «رئیس شورای اسلامی» کار، دراین کا

زندانی سیاسی اهل سنت، جمال سیدموسوی که در تاریخ ۲۵ مرداد ۹۶ از سلول خود در زندان گوهردشت به انفرادی منتقل شده بود، در ۱ شهریور اعدام شد.  بی‌خبری خانواده زندانی و اعدام عوامل ولایت فقیه پس از چند روز بی‌خبری و نگرانی خانواده سیدموسوی، به آنان اطلاع دادند که  فرزند آنان زندانی سیاسی، سیدجمال سیدموسوی، به اتهام «محاربه» در تاریخ ۱شهریور۹۶، در زندان گوهردشت کرج اعدام و در محلی نامعلوم به خاک سپرده شده است. زندانی سیاسی سیدجمال سیدموسوی از روز ۲۵مرداد۹۶ به انفرادی منتقل شده بود و برای آخرین بار روز ۳۱مرداد۹۶ رویت شده بود. خانواده سیدموسوی با تأخیری طولانی از اعدام فرزندشان مطلع شدند و هم‌چنین نتوانستند پیکر وی را تحویل بگیرند. [ سایت مجاهدین خلق ایران۵ شهریور۹۶ ] پیشینه زندانی سیاسی کرد و اهل سنت؛ جمال سید موسوی سال ١٣٨٧ از سوی نیروهای امنیتی حکومت ولایت‌فقیه درسنندج دستگیر و سال ١٣٨٨ به اتهام «محاربه»، از سوی «دادگاه» ولایت فقیه در سنندج به اعدام محکوم شد. سیدجمال سیدموسوی در تیرماه سال ۹۵ به زندان گوهردشت کرج تبعید شده بود. سیدجمال سیدموسوی پس از تحمل ۹ سال زندان، در گوهردشت

خامنه‌ای بعد از اوج گرفتن جنبش دادخواهی قتل‌عام شدگان در سال ۶۷،  مجبور شده است، لاجوردی؛ قاتل آن قتل عام را، شهید! جلوه دهد.   نام ننگ نام لاجوردی در تاریخ ایران و دهه ۶۰ برابر با جنایت، کشتار، خونریزی و مرگ است. [ لاجوردی، شکنجه و اعدام؛ کلمات مترادف ] هزاران زندانی سیاسی و مخالف حکومت ولایت فقیه، که سرانجام وارد کردن «اصل ولایت فقیه» در قانون اساسی را می‌دانستند و به شرایط دیکتاتوری که به تبع آن به وجود می‌آمد، اشراف داشتند، از همان ابتدا در مقابل آن ایستادند. این آزادیخواهان که بیشتر آنها از اعضاء و هواداران مجاهدین خلق بودند، در دهه ۶۰ به وسیله لاجوردی به جوخه‌های اعدام و تیرباران سپرده شدند. فاجعه‌بارترین این کشتارها در تابستان ۶۷ بود که به قتل‌عام ۶۷ معروف شد. در این قتل عام، به اذعان رضا ملک که از معاونان وزارت اطلاعات بوده است ۳۳۷۰۰ نفر اعدام شدند. ۱۰ سال بعد، لاجوردی در ۱ شهریور ۷۷ توسط علی اکبر اکبری از جوانان ایلامی در تاریخ ۱ شهریور ۱۳۷۷کیفر یافت. جنایت لاجوردی در حق کودکان جنایات لاجوردی در اوین، در دهه ۶۰، فقط محدود به کشتار و شکنجه‌ی زندانیانی که خیلی از آنه