مجلس ارتجاع، ”عصاره فضائل” یا ”انباشته رذائل”
این وزیر در حالی رأی نیاورد که بنا به گفته رسانه‌های رژیم فقط 144نفر از نمایندگان لیست امید برای دفاع از این نماینده به‌اصطلاح مستقل ـ که حسن روحانی او را «برند کشور و نظام و دولت» معرفی کرد ـ در لیست سخنرانان ثبت نام کرده بودند.
در این زمینه روزنامه جمهوری اسلامی اعتراف می‌کند که دلیل رأی آوردن وزرای پیشنهادی تمکین به خواست نمایندگان یا به عبارت دیگر معامله و زد و بند و دادن وعده و وعید به آنان بوده است:
«معیار رأی اعتماد دادن به وزرای پیشنهادی یا لااقل یکی از معیارها تمکین آنها در برابر خواسته‌های نمایندگان است و شاید به همین دلیل باشد که وزیری که رئیس‌جمهور او را «برند» کشور و نظام و دولت معرفی می‌کند در میان وزرای رأی اعتماد گرفته نفر دهم می‌شود و وزیری که وعده جابجائیهای مورد نظر نمایندگان را می‌دهد در رده‌های بالاتر قرار می‌گیرد».
رسانه دیگر رژیم به نام «مشرق»، به گونه دیگر به باندبازیها و چانه‌زنیها برای تقسیم سهم قدرت در مجلس ارتجاع اذعان می‌کند و ابا ندارد که آن را زد و بند و «لابی‌گری» بنامد:
«روزگذشته، نمایندگان به تمامی وزرای پیشنهادی به جز حبیب‌الله بیطرف رأی اعتماد دادند. نتیجه آرا را می‌توان حیرت‌آور توصیف کرد. بسیاری از وزرای مورد نقد و اصول‌گرا که چهره‌های اصلی فراکسیون مستقلین و فراکسیون امید دائماً به آنها حمله می‌کردند و کارنامه آنها را زیر سؤال می‌بردند، در جای خود با رأی حداکثری باقی ماندند.
در این میان، عملکرد فراکسیون امید موجب بروز انتقادات و گلایه‌های زیادی شده است. جدا از نحوه مدیریت فراکسیون، بسیاری از انتقادات زد و بندهای احتمالی را نشانه گرفته است، معاملاتی که باعث شد بیطرف اصلاح‌طلب که رایش تضمین شده بود و 144نفر، برای ادای نطق در موافقت با او ثبت نام کرده بودند، رأی نیاورد و برخی وزرایی که همواره مورد نقد فراکسیون بودند، آراء بی‌سابقه‌یی از آن خود کنند که در مجلس اصول‌گرای قبل موفق به کسب آن نشده بودند. عجیب آن که وقتی لیست نمایندگانی که در موافقت این دست از وزرا صحبت کردند را برانداز می‌کنیم، به تعدادی قابل توجهی از چهره‌های لیست امید برمی‌خوریم.
جدا از آن، برخی از افراد به وسوسه امتیازاتی که پیشتر گرفته بودند و ممکن بود با تغییر وزیر هر آنچه بافته‌اند رشته شود و به باد فنا برود، مجدانه میان نمایندگان طیف‌های مختلف پرسه می‌زدند و لابی می‌کردند تا گزینه مدنظرشان سر جای خود باقی بماند». (1)
محمدرضا پورابراهیمی رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس ارتجاع گوشه دیگری از پرده را بالا می‌زند و به اندکی از فساد فراگیر حکومتی در مجلس ارتجاع اعتراف می‌کند:
«یکی از وزرا هفته گذشته از تعدادی از نمایندگان دعوت کردند. در مراسم شام کارت هدیه توزیع می‌شود که حدود ۳۰ تا ۴۰نماینده در آنجا حضور یافتند. جلسات شبیه به این جلسه به‌صورت مستمر در طول رایزنیها در مورد رأی اعتماد برگزار شد». (2)
یک تحلیل‌گر سیاسی رژیم به نام «پرویز امینی» آشکارا مجلس ارتجاع را «مجلس لاریجانی» می‌نامد و به گوشه دیگری از فساد و رانت‌خواری و زد و بند در مجلس جلسه رأی اعتماد به کابینه دوازدهم به شکل خیلی صریحی نشان داد که مجلس دهم نه ذیل اصلاح‌طلبی و نه ذیل اصول‌گرایی و نه هیچ جریان سیاسی، قابل تعریف نیست. مجلس دهم در یک کلمه مجلس «لاریجانی» و البته «لابی» است و جدی گرفتن مجلس دهم از سوی هر دولتی علی‌الخصوص دولت روحانی، بیش از هر چیز، به وجود لاریجانی در این مجلس و توانایی‌های سیاسی وی برمی‌گردد». (3)
کیهان شریعتمداری در این داستان روی دست همه رسانه‌ها بلند می‌شود و با کالبدشکافی رأی اعتماد زنگنه، وزیر نفت دولت حسن روحانی صحبت از استخدام نمایندگان مجلس در وزارت نفت از سوی زنگنه می‌کند:
«آخرین درس تلخ رأی اعتماد به کابینه دوازدهم را باید از وزیر کم‌هزینه نفت گرفت! رأی اعتماد به زنگنه چه در دولت قبل و چه در این دولت، میلیاردها دلار خسارت مستقیم به کشور وارد کرد. ای کاش مرجعی بود و این معما را حل می‌کرد که سهم هر ایرانی از ابقای یک شخص چقدر است!؟ اما از این مسأله مهم‌تر ، سنتی بود که زنگنه آشکارا از آن پرده برداشت. کم و بیش شنیده بودیم که گاهی پیش می‌آید وزیری یا مدیری برای ماندن در صندلی، لابی‌هایی می‌کند و این و آن را می‌بیند و... ! اما این‌که وزیر نفت به صراحت درصدد خرید برخی از نمایندگان باشد، از آن بدعت‌های تاریخی و خطرناک است که با روح اهداف جمهوری اسلامی در تضاد است. زنگنه در دفاع از خود برای جلب رأی اعتماد گفته بود: می‌گویند نمایندگان ادوار را استخدام کردید. خب هر دوره‌ای که تمام می‌شود یکی از دغدغه‌های هیئت‌رئیسه مجلس این است که با وزرا جلسه می‌گذارد تا این نمایندگانی که کاری ندارند را به کار گیرند. خب نماینده‌ای که کار ندارد چه شود آیا باید در جامعه رها شود؟ اگر نماینده‌ای نگران شغل آینده خود باشد حتی در حد یک حقوق دولتی هزار مفسده دیگر ایجاد می‌شود. لذا من هم افتخار می‌کنم که تعدادی از این نمایندگان ادوار را به کار گرفتم و این کار مخفیانه نیست عجیب آن که حتی یک نماینده در برابر این سخن توهین‌آمیز وزیر نفت موضع نگرفت! البته در شرایطی که نماینده مدافع زنگنه، فرق بین باشگاه فوتبال نفت با باشگاه نفت و نیرو را نمی‌داند، ظاهراً نباید خیلی هم سخت گرفت». (4)
***
این است مجلسی که به‌جای «عصاره فضائل یک ملت»، انباشته رذائل یک حکومت ورشکسته، پابگور و تا فرق‌سر فرورفته در فساد را نمایندگی می‌کند.
چون پرده برافتد نه اصلاح‌طلب ماند و نه اصول‌گرا؛ زیرا به‌رغم جلوه‌گیری ریاکارانه بر منبر، همگی «چون به خلوت می‌روند» سر در آخور فساد و غارت نظام ولایت می‌کنند؛ و افتضاح به‌اصطلاح رأی اعتماد در مجلس تنها گوشه‌یی از آن است.
پانوشت: ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1.سایت حکومتی انتخاب 30مرداد 96
2.همان منبع
3.مشرق ـ 39مرداد 96 به‌نقل از تسنیم.
4.کیهان 30مرداد 96.
نظرات