ابراهیم حاتمی‌کیا، سپاه و لیست گذاری تروریستی

ابراهیم حاتمی‌کیا، در حال تهیه فیلم «به وقت شام» است، خبرنگاران فارس که به صحنه برای تهیه گزارش رفته‌اند، پیشینه همکاری حاتمی‌کیا با سپاه را مرور می‌کنند.

«بخش فرهنگی»

سپاه پاسداران وکارکرد تروریستی آنرا تنها نباید در سلاح‌ها، و نیروهای مسلحش دید. سپاه پاسداران «بخش فرهنگی» هم دارد. همان بخشی که کوشیده است از یک جنگ ویرانگر که به مدت ۸ سال طول کشید، یک «حماسه‌ی آسمانی»! خلق کند. همان «بخش فرهنگی» که به توجیه جنایت علیه بشریت می‌پردازد، و کشتن و کشته شدن در راه خلیفه را امری مقدس! توصیف می‌کند. ابراهیم حاتمی‌کیا یکی از بازیگران همین صحنه است.

عمق! تاریخ

خبرنگاران خبرگزاری سپاه ـ فارس ـ بر سر صحنه‌ی فیلم جدید حاتمی‌کیا حاضر شده‌اند [فارس ۳۰ مرداد ۹۶] که گویا فیلمی علیه مردم سوریه و توجیه‌گر کشتارهای سپاه در آن سرزمین است.
مشاهده‌ی حاتمی‌کیا برای خبرنگاران فارس، آنها را به سفری در عمق تاریخ وا می‌دارد تا به گوشه‌ای از پیشینه‌ی حاتمی‌کیا بپردازند.

تجاوز به عراق

نخستین صحنه‌ای که نویسندگان فارس به یاد می‌آورند مربوط به ۱۳ بهمن ۶۱ است، در عملیات «والفجر» که برای تجاوز و اشغال بخشی از خاک عراق طراحی شده بود. آن روزها شعار خمینی و سپاه، «فتح قدس از طریق کربلا» بود که معنی سیاسی و نظامی آن ادامه جنگ با عراق می‌شد. در این صحنه حاتمی‌کیا که در آن زمان پاسدار جوانی محسوب می‌شد مسئولیت فیلمبرداری از جلسات توجیهی سپاه را برعهده داشت.

مجاهدین خلق

خاطره‌ی دوم خبرنگاران فارس از حاتمی‌کیا مربوط به زمانی می‌شود که مجاهدین خلق در مرداد ۶۷ از منطقه مرزی تا نزدیکی کرمانشاه پیشروی کرده بودند. از آن سال به بعد جمهوری اسلامی! آن روز را جشن می‌گیرد زیرا از اینکه ساقط نشده است، خوشحال است. در آن زمان حاتمی‌کیا فیلم بردار صحنه بود و در همکاری با سایر پاسداران، مستندی! به نام «درخششی دیگر» علیه مجاهدین خلق تهیه می‌کنند.

بعد از زهر

خبرنگاران فارس آنگاه به یاد سال ۶۸ می‌افتند، زمانی که یکسال از سرکشیدن جام زهر آتش بس توسط خمینی گذشته است، نیروهای نظام مقدس! روحیه باخته‌اند و به آینده امیدی ندارند و گذشته‌شان نیز سراسر ابهام و غیر قابل دفاع است. در این نقطه نقش افرادی مانند حاتمی‌کیا برای خلق یک نوستالژی از جنگی شکست خورده تعیین کننده است. حاتمی‌کیا در این سال، فیلم «دیده بان» را برای سپاه تولید می‌کند که در آن یک پاسدار خودش را به کشتن می‌دهد تا سایر پاسداران را نجات دهد.

بوسنی

به موازات ماموریت های سپاه، کارگردان محبوب خبرگزاری فارس نیز حرکت می‌کند. اوایل دهه‌ی ۷۰ شعله‌ی جنگ در بالکان بالا می‌گیرد. نسل کشی مسلمانان در بوسنی بهترین فرصت برای پاسداران شکست خورده در خاورمیانه است که جای پایی در اروپا برای خود بیابند. حاتمی‌کیا با دوربینش راهی بوسنی می‌شود تا با فیلم «خاکستر سبز» بهره‌ی فرهنگی سپاه را از خون کشتگان برگیرد.

اتمی

خبرنگاران فارس به سفر خود در زمان ادامه می‌دهند و تا سال‌های ۹۳ و ۹۴، و زمان تهیه فیلم «بادیگارد» پیش می‌آیند. فیلمی که تلاش می‌کند، رویای اتمی شدن خلافت اسلامی! را مشروع جلوه دهد. فیلمی به کارگردانی کارگردان سفارشی‌ساز، ابراهیم حاتمی‌کیا و به سفارش «سازمان اوج؛ بازوی فرهنگی - هنری سپاه».

«به وقت شام»

و اکنون زمانی است که حاتمی‌کیا به بهانه‌ی ساخت فیلمی علیه داعش، می‌کوشد تا سپاه را در اجرای کشتارهایش در سوریه وعراق تنها نگذارد؛ «به وقت شام»
با مروری بر ماموریت‌های سپاه از سال ۶۱ ـ آنچنان که در روایت خبرنگاران فارس می‌باشد ـ تا همین امروز، به روشنی ملاحظه می‌شود که بخشی فرهنگی آن در توجیه کشتارهای بخش نظامی‌اش پا به پا پیش آمده است؛ تجاوز به خاک عراق، کشتار اپوزیسیون، دخالت در بوسنی، تلاش برای کسب بمب اتمی، دخالت در کشورهای منطقه به قیمت ویرانی سوریه و ... اصلی ترین ماموریت های سپاه در طول ۳۵ سال گذشته بوده است، و حاتمی‌کیا در لباس یک کارگردان پا به پای سپاه توجیه‌گر جنایت بوده است.

نمونه مشابه

لنی ریفنشتال از مشهورترین و برجسته‌ترین فیلمسازان و مستندسازان آلمان و هوادار سرسخت هیتلر بود. او پس از جنگ جهانی دوم به هالیوود رفت. اما هرچه کوشید کسی حاضر به همکاری با او نشد، زیرا بر پیشانی‌اش نوشته شده بود: هیتلر