سخن روز:کابینه جدید روحانی و چالش اصلی رژیم
در جریان رأیگیری اخیر بیشازپیش روشن شد که این دوره مجلس، تحت کنترل علی لاریجانی است و از آنجا که لاریجانی متحد روحانی و همسو با اوست، عبور دولت از گذرگاه مجلس هم، با سهولت همراه بود. اما از آن نمیتوان نتیجه گرفت که از این پس اوضاع به خیر و خوشی پیش خواهد رفت؛ نخست به این دلیل که اولاً دعوای اصلی بر سر کابینه نیست، ثانیاً دعوا و چالش اصلی دولت روحانی هم نه با مجلس بلکه با خامنهای است و مجلس ارتجاع، آنجاکه مسائل کلان و استراتژیک به میان میآید، محلی از اعراب ندارد و نقش آن بیشتر صوری و فرمالیته است؛ همانگونه که در قضایای برجام و تصویب آن توسط مجلس هم شاهد بودیم.
اما چالش و بحران اصلی رژیم چیست و در بحثهای مربوط به کابینه، این چالش چه جایگاهی دارد؟ اظهارات روحانی هنگام معرفی وزیران پیشنهادی و دفاع از آنها، وجهی از این چالش بزرگ و اصلی را نمایان میکند:
«ما برای نفت و گاز حدود 200میلیارد دلار سرمایه میخواهیم الآن بیش از 100میلیارد دلار پروژههایش آماده است، خب باید چه کار بکنیم؟ »
منظور روحانی و راهکاری که پیشنهاد میکند، امر پوشیده و پنهانی نیست؛ خود او بارها گفته است که برجام و ادامه آن، یعنی الگوی برجام را تنها راه نجات رژیم میداند و از همین جاست که تأکید میکند: «وزیر خارجه ما در این دوره بزرگترین وظیفهاش اولاً این است که کنار برجام بایستد و نگذارد آمریکا و دشمنان ایران موفق شوند... .»
بدیهی است که هر راهحلی جز با موافقت ولیفقیه ارتجاع نه تنها امکان توفیق، بلکه امکان طرح ندارد و از قرائن چنین پیداست که خامنهای هم بهدلایل مشخص با این موضوع موافق است؛ کما اینکه در سخنرانی خود در مراسم تنفیذ که بعداً آخوند آملی لاریجانی هم آن را بهنقل از خامنهای مورد تأکید قرار داد، 3شرط برای موفقیت دولت روحانی قید کرد که یکی از آنها «تعامل با جهان» بود.
اما اینکه برای اجرایی کردن این طرح و پیشروی بهسمت این هدف، آیا نقشه راهی هم ترسیم شده یا نه؟ هنوز روشن نیست؛ چرا که خامنهای طبق معمول با دوگانهگویی (همچنان که طی تمام مدتی که مذاکرات هستهیی جریان داشت) روشن نمیکند که قطعاً چه مسیری در پیش خواهد گرفت؛ بهخصوص که برجام اکنون از سوی دلواپسان، همچنان مهمترین حربه و مهمات دلواپسان برای زیر ضرب قرار دادن روحانی و دولتش میباشد. (1)
به این ترتیب «برجام» که روحانی با اتکا به آن میخواهد 100میلیارد و 200میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کند و با آن سایر مسائل اقتصادی اجتماعی گریبانگیر رژیم را حل کند، خانهیی است که بر روی شنهای روان بنا شده زیرا نه تنها از داخل زیر ضرب باند رقیب است، بلکه از جانب طرف حساب اصلی خارجی آن (آمریکا) نیز زیر علامت سؤال قرار دارد و رئیسجمهور آمریکا نیکی هیلی سفیر این کشور در مللمتحد را به وین و نزد آژانس بینالمللی انرژی هستهیی میفرستد تا آژانس بر روی موارد نقض برجام توسط رژیم ایران تمرکز کند و آمریکا به اتکای آن گزارش نوبهیی خود در ماه نوامبر را تنظیم و ارائه نماید. البته اینها واقعیتهایی نیست که از دید روحانی پوشیده باشد، اما واقعیت این است که روحانی در عینحال هیچ چارهیی جز آویختن بههمین ریسمان پوسیده برجام ندارد و از این رو ناگزیر است با ژستهایی از قبیل ایجاد معاونت اقتصادی در وزارتخارجه و دادن مأموریت ویژه به ظریف در مورد حراست از برجام و شوخی قلمداد کردن مخالفتهای رئیسجمهور و سایر دولتمردان آمریکایی با برجام، (2) خود را از تک و تا نیندازد و صورت نظام را بهضرب سیلی سرخ نگهدارد. اما واقعیت همان است که یک سایت حکومتی باند خامنهای آن را «آدرس غلط (دادن) روحانی» توصیف کرده و با تأکید بر اینکه «برجام سندی برای نظارتهای غیرقانونی بر روی کشور و از بین بردن مؤلفة قدرت هستهیی ایران بوده است»، تصریح کرده بود: «این نگاه (روحانی) را باید در حکم خانهیی دانست که از پایبست ویران است». (3)
پانویس: ـــــــــــــــــــــــــ
1 ـ «رئیسجمهور باید مثل ظریف، وزیر خارجه باور کند که تحریمها فقط روی کاغذ برداشته شده است. روحانی باید مثل سیف، رئیس بانک مرکزی باور کند که دستاورد برجام تقریباً هیچ است. رئیسجمهور باید مثل دکتر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی باور کند که آمریکاییها دبه کردند» روزنامه حکومتی رسالت 31مرداد 96
2 ـ «وزارتخارجه بزرگترین مأموریتش امروز حراست از نهال نوپای برجام است، روبهروی آمریکا باید بایستد روبهروی آنهایی که در برابر منافع ملی ایران حرکت میکنند بایستد از شوخی برخی نترسد... برخی عادت دارند جملاتی بگویند، نباید ما بترسیم و باید کارمان را انجام بدهیم». سخنرانی روحانی در مجلس ـ 29مرداد
3- سایت حکومتی رجا نیوز- 29مرداد 96
نظرات