«استخدام شرکتی» و استثمار کارگران

خلافت اسلامی! با هدف استثمار بیشتر نیروی کار به‌تدریج استخدام «دولتی» را به کناری گذاشته و به ایجاد انواع قراردادهای موقت کار روی آورده است.


تعرض به معیشت

جمهوری اسلامی! برای بقا نیازمند بهره‌کشی از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه ایران است. از یک طرف شاهد آن هستیم که برای مهار بحران ورشکستگی در نظام بانکی‌اش، از بازپرداخت سپرده‌های موسسات مالی خودداری می‌کند و آنها را به رباخواری متهم می‌کند، [رباخواری! مالباختگان «موسسات اعتباری» در کلام موحدی کرمانی] و از طرف دیگر با از میان بردن استخدام دولتی برای نیروی کار، زمینه را برای تعرض به معیشت این بخش از جامعه فراهم می‌کند.


تیولداران

هرچند در هر دو مورد، ظاهر امر حرکت اقتصاد فروپاشیده‌ی خلافت اسلامی! به سمت ادغام در بورژوازی جهانی‌ست، اما واقعیت موضوع به تاراج دادن سرنوشت مردم یک کشور در دست تیولداران حاکم است.


انواع قراردادهای کار

«استخدام رسمی دولت» شدن به موضوعی مربوط به گذشته تبدیل شده است. آخرین نسلی که از این موقعیت برخوردار بوده‌اند به مراحل بازنشستگی خود نزدیک می‌شوند. به جای «استخدام رسمی دولت» انواع جدیدی از استخدام در بازار کار ایران طی چند دهه‌ی گذشته خود را به ثبت داده است؛ قراردادی، آزمایشی، نیمه‌رسمی، پیمانی، قرارداد کار معین یا «قرارداد حجمی».


«استخدام شرکتی یا پیمانکاری»

در یک دهه‌ی گذشته نوع جدیدی از اشتغال دولتی متولد شده است؛ «استخدام شرکتی یا پیمانکاری»، در این نوع از استخدام، «دولت» بخشی از وظایف خود را به شرکت‌های پیمانکار واگذار می‌کند، در نتیجه نیروی کار آن قسمت‌ها که پیشتر می‌بایست توسط «دولت» استخدام شوند، تبدیل به کارمندان بخش خصوصی می‌شوند. در این میان نوع جدیدی از موقعیت درباره این نوع از نیروی کار شکل می‌گیرد. این افراد نه کارمند دولت محسوب می‌شوند که در شمول کارمندی دولت بگنجند و نه کارگر بخش خصوصی به شمار می‌روند که بتوانند براساس آیین‌نامه‌های بخش خصوصی مطالبه گری کنند. جمعیت این نوع از نیروی کار در حال افزایش است، زیرا برای صاحبان قدرت و ثروت، ارزان‌ترین و بی‌پناه‌ترین نوع نیروی کار محسوب می‌شود. در این مدل از استثمار، کارگر به راحتی بین پیمانکار و دولت توپ فوتبال می‌شود. مثلا وقتی کارگران شهرداری به دولت شکایت می‌کنند که پیمانکار حقوقمان را نمی‌دهد می‌گوید به من چه! بروید زور بزنید از «بخش خصوصی» بگیرید! وقتی می‌روند سراغ پیمانکاران که چرا پولمان را نمی‌دهید می‌گویند: به ما چه! بروید از دولت بگیرید، چون صاحب کار اوست و او هم به ما پول نداده است!  


دو نمونه

در دو نمونه دیگر از وضعیت این نوع از نیروی کار، می‌توان به «شرکتی‌های» مخابرات استناد کرد که «طرح طبقه‌بندی مشاغل» برای آنها اجرا نمی‌شود. همچنین می‌توان به «معلمان آزاد در بخش خصوصی» اشاره کرد، که تعداد زیادی از آنها از بیمه هم برخوردار نیستند. [ایلنا ۴ مهر ۹۶]


۳۳ درصد

براساس برخی گزارش‌ها‌ «حدود ٣٣ درصد جمعیت شاغل ایران کارگر هستند». [سعید زیباکلام؛ تصویری از «عدالت»! در ولایت فقیه] تعرض به معیشت این بخش از جامعه به خاطر فقدان تشکل‌های مستقل کارگری، و نبود مطبوعات آزاد و احزاب مستقل در کشور، کم‌هزینه‌ترین کار برای صاحبان قدرت و ثروت برای پوشاندن ورشکستگی اقتصادی‌شان است. خیل بیکاران نیز زمینه را برای مطالبه‌گری کارگران محدود می‌کند، زیرا صاحبان ثروت و قدرت می‌توانند به سادگی کارگران معترض را با نیروی کار جدید جایگزین کنند.
به نظر می‌رسد، چرخه‌ی معیوب استثمار کارگران در ایران تنها با برهم زدن آن می‌شکند.


در همین زمینه:


نظرات

ارسال یک نظر

پربیننده ترین

سخن روز: خامنه‌ای و روحانی؛ یأس و درماندگی به‌زبان معکوس

تصویر
روز یکشنبه  حسن روحانی  همراه با اعضای دولت خود سر قبر خمینی سخنرانی کرد و روز دوشنبه  علی خامنه‌ای  در دیدار با گروهی از طلاب و آخوندهای حوزه سخن گفت. این هر دو، در این دو سخنرانی، نسبت به‌ آینده ابراز امیدواری کردند. روحانی درباره مسائل اقتصادی اجتماعی صحبت کرد و گفت: «ما امروز امیدوارتر از 4سال گذشته، خود را برای حل مشکلات کشور آماده و با اندوختة تجربه و امید بیشتر و اراده‌یی مستحکمتر برای انجام مطالبات مردم مهیا کرده‌ایم». خامنه‌ای نیز ضمن ابراز خرسندی از دیدار با طلاب جوان، آنها را «نهالهای قدکشیده بوستان امامت و ولایت» نامید و گفت: «امروز بشریت به‌ویژه نسلهای جوان به‌شدت نیازمند حرفهای نو هستند و اسلام حرفهای نو و جذابی در زمینه انسان، جامعه و سیاست دارد که اگر به‌گوش جهانیان رسانده شود، قطعاً پذیرنده بسیاری خواهد داشت». با اندکی دقت در سایر حرفهای هم خامنه‌ای و هم روحانی، آثار وحشت از بحرانهایی که رژیم را فراگرفته و به‌خصوص ناامیدی عمیق از آینده را می‌توان مشاهده کرد. روحانی هراس خود از آینده و از مطالبات مردم را این‌گونه بروز داد: «آنچه اهمیت دارد این است که امید مردم به ‌آ
بیشتر بخوانيد

قتل‌عام ۶۷ ـ فراتر از شقاوت ـ شماره ۳۰

تصویر
می‌دانیم که یکی از روشهای جنایت‌کارانه خمینی و مزودرانش برای درهم‌شکستن دختران مجاهد و مبارز تهدید جنسی و اعمال روشهای غیراخلاقی در بازجویی بود و با فتوای خمینی (تجاوز دختران باکره قبل از اعدام) همین رذالت، عام و در سایر زندانها و شهرستانها هم اجرا شد. در گزارش دوستی با عنوان «راز سر به مهر مینا» با گوشه‌یی از جنایت پاسداران ـ نه در زندان اوین و عادل‌آباد و وکیل آباد و زندانهای بزرگ، که در گلوگاه ـ آشنا می‌شیم و می‌بینیم که چطور با شکنجه و بی‌حرمتی به دخترک معصوم مینا عسگری، پدر بی‌گناهش هم زجرکش کردن. کاری که از هیچ شیطان و هیولا و داعشی برنمیاد. این دوست در  قسمتی از گزارشش  نوشته:  «... بی‌تاب به دهان آقای عسگری چشم دوخته بودم: بگو که خواب بودی... بگو که دیدی مینایت از پشت میله‌ها دارد به تو دست تکان می‌دهد. بگو که مینایت تلاونگت می‌شود... . پیر مرد گفت: مینای من... دراز کشیده بود روی زمین. خون سینه‌اش خشک شده بود و شتک زده بود روی صورتش...  آقای عسکری با دو دست صورتش را پوشاند. تکانهای کتفش مرا هراسان کرده بود!  - نمی‌دانم بعد از آن چه کردم. کتم را در آوردم و مینای نازنینم را پو
بیشتر بخوانيد