تحلیل سعید حجاریان از قیام ۹۶؛ اعتراضاتی كه مانند موج با شدت بیشتر باز می‌گردند

سعید حجاریان از پایه‌گذاران وزارت اطلاعات و از گردانندگان پروژه امنیتی دوم خرداد در «جمهوری اسلامی» در تحلیلی در مورد قیام ایران در روزنامه اعتماد کوشید تا چند چیز را جا بیندازد و نتیجه مطلوب خود را بگیرد؛ در این میان او به ناچار به چند واقعیت نیز اذعان کرد.
۱.او کوشید تا جا بیندازد که عبور از روحانی منجر به عبور از نظام خواهد شد زیرا در پس روحانی، آلترناتیوی در درون نظام وجود ندارد. او به طور مشخص جناح مقابل را مخاطب خود می‌داند و در این رابطه می‌نویسد: «آنهایی كه از ابتدای دولت روحانی در روضه‌های‌شان و از تریبون صداوسیما و نماز جمعه یأس و ناامیدی پمپاژ می‌كردند و می‌خواستند روحانی را بی‌كفایت نشان دهند، فرمان «نه_به_روحانی» را صادر كردند و شعار «مرگ بر روحانی» سر دادند در حالی كه نگفتند پس از روحانی به چه فرد یا نهادی می‌رسند. پاسخ روشن است؛ عبور از روحانی یعنی گذر از دولت و رسیدن به حاكمیت و اصل نظام و در آخر عبور از جمهوری اسلامی.»

۲.او کوشید تا جا بیندازد که این قیام فاقد آلترنتیو بوده است. او به گزاره‌ای از لنین اشاره می‌کند که «در تشریح وضعیت انقلابی معطوف به سقوط حكومت‌ها از شرایطی سخن می‌گوید که «پایینی‌ها نخواهند و بالایی‌ها نتوانند» یعنی زمانی كه همزمان دو بحران مشروعیت و هژمونی پدید آید.» حجاریان ادامه می‌دهد که لنین البته «به گفته‌ خود تكمله‌ای می‌زند و می‌گوید باید آلترناتیوی هم موجود باشد.» و سپس نتیجه می‌گیرد که در قیام ۹۶ با وجود آنکه به گفته‌ی او بخشی از پایینی‌ها از حکومت عبور کرده بودند اما آلترناتیوی وجود نداشت.
اونتیجه می‌گیرد که باید به روحانی حمایت لازم در درون نظام اعطا شود و کسی در پی عبور از او نباشد و این پیامی‌ست که اگر نه صریح اما در چینش گزاره‌هایش مخاطب خود در جناح مقابل نظام را به این نقطه رهنمون می‌کند.
اما مهمترین قسمت تحلیل سعید حجاریان اعتراف‌هایی است که او به عنوان یکی از قدیمی‌ترین مقامات امنیتی نظام، انجام می‌دهد.
سعید حجاریان می‌گوید سه‌سال باقی مانده از دولت روحانی «دستخوش اعتراضات پی در پی خواهد بود، اعتراضاتی كه مانند موج دریا عقب می‌روند و با شدت بیشتر باز می‌گردند.»
«تئوریسین دولت خاتمی» در توصیف قیام ۹۶ می‌گوید: «جامع بود و یكباره شعله گرفت و شعارهای معترضان حول تمامیت نظام می‌گشت.»
او در کند شدن تیغ سرکوب و ناتوانی نیروی سرکوب بر روی موضوع جالبی دست می‌گذارد. سعید حجاریان می‌گوید: «هر چه اعتراضات تندتر شد، سركوب كمتر شد.» مفهوم این عبارت این می‌تواند باشد که ارزیابی نظام بر این قرار داشته است که اگر تصادم بین دو طرف یعنی سپاه از یک طرف و مردم از طرف دیگر بالا بگیرد کار از مرحله‌ی غیرقابل بازگشت عبور خواهد کرد و دیگر کنترل بر شرایط از دست نظام خارج خواهد شد. در نتیجه نظام بسیار کوشید که دست به عصا حرکت کند، هرچند همین احتیاط به‌معنی کشتن دهها تن از تظاهرکنندگان با شلیک مستقیم و تعدادی از آنها بعد از بازداشت در زیر شکنجه بود و البته نباید آمار ۸۰۰۰ دستگیری را نیز فراموش کنیم، همه اینها از ابعاد ماجرا خبر می‌دهد؛ ماجرایی که یک مهره‌ی امنیتی قدیمی مانند سعید حجاریان را وحشت‌زده کرده است.
حجاریان هرچند با پرده پوشی اما تصریح می‌کند که «سال ٩٦، پایین (البته بخشی از آنها) از حكومت عبور كردند». و تصریح می‌کند که علیرغم سرکوب مقطعی «اما بنیاد اعتراضات همچنان پابرجا ماند.» [اعتماد ۴ بهمن ۹۶]

ازکانال خروش خوزستان دیدن کنیدhttps://t.me/khozestan_khorosh …