«تنگه باب‌المندب را ما نبستیم»؛ عقب نشینی نظام از بستن تنگه‌ها؟!
تنگه باب‌المندب را سپاه نبسته است و این ارتباطی با تهدیدات اخیر روحانی درباره بستن تنگه‌ها ندارد؛ عباراتی که توسط یکی از سخنگویان بخش دیپلماسی نظام مطرح می‌شود. آنها به روشنی می‌دانند که نمی‌توانند پیامدهای قدرت‌نمایی‌هایی از این دست را تحمل کنند زیرا دشمن اصلی‌شان در داخل کشور است.
تصور گردانندگان نظام ولایت فقیه از هر دو جناح بر این است که اگر در برابر جامعه جهانی قدرتنمایی کنند، می‌توانند امنیت خود را حفظ کنند. با همین تحلیل است که نظام بر تداوم فعالیت‌های موشکی و دخالت در منطقه تاکید می‌کند.
در همین رابطه فواد ایزدی به رسالت گفت: «باید قاعدتا به این باور دست یابیم که هرچقدر توانمندی منطقه‌ای ایران افزایش پیدا کند، خطر جنگ کمتر می‌شود و هرچقدر توانمندی منطقه‌ای ایران کاهش پیدا کند، خطر جنگ بیشتر می‌شود.» [رسالت ۸ مرداد ۹۷] بر مبنای چنین تحلیلی‌ست که روحانی در سفر خود به سوئیس به طور غیر مستقیم تهدید به بستن تنگه هرمز می‌کند. او در آنجا دستکم دوبار مدعی می‌شود که اگر نفت ایران صادر نشود نفت سایرین نیز صادر نخواهد شد. [به‌عنوان نمونه: از بستن تنگه هرمز تا عقب نشینی زودهنگام؛ دست‌های خالی روحانی]
در سخنرانی دیگری در تهران که مخاطبان روحانی، روسای نمایندگی‌های نظام در کشورهای مختلف بودند، او با پوزخندی مدعی شد که تنها تنگه هرمز نیست که توسط نظام بسته خواهد شد بلکه جاهای دیگری نیز هست … [پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری ۳۱ تیر ۹۷]
با این همه بسیار طبیعی بود که وقتی انصارالله یمن، یعنی همان بخش یمنی سپاه در تنگه باب‌المندب نفت کش عربستان را هدف قرار داد، همه‌ی نگاه‌ها به سمت نظام ایران بچرخد. تهاجم انصارالله به یک نفت کش می‌توانست پیام آغاز جنگ نفت کش‌ها و اجرایی کردن تهدید نظام تلقی شود.
به خصوص آنکه در همین حول و حوش، روزنامه رسالت از جناح خامنه‌ای با اشاره به سخنرانی روحانی نوشت: «اینکه روحانی خطاب به ترامپ می‌گوید؛ «آقای ترامپ! با دم شیر بازی نکن، پشیمان‌کننده است.» اینکه او می‌گوید؛ «فقط بستن تنگه هرمز مطرح نیست بلکه ما فراتر از آن عمل می‌کنیم.» این صدای کسی است که در بوق‌های آمریکا و انگلیس از آن به عنوان صدای میانه‌روها یاد می‌شد. اگر ترامپ بخواهد صدای تندروها را در ایران بشنود باید گوش‌های خود را آماده کند. این صدا از دهان خارج نمی‌شود، از دهانه توپ‌ها و تانک‌ها و موشک‌ها و پهپادهای تهاجمی درخواهد آمد.» [رسالت ۶ مرداد ۹۷]
اما هم روحانی و همان خامنه‌ای و سپاه به روشنی می‌دانند که تنها مشکل آنها با آمریکا و کشورهای منطقه نیست. مشکل اصلی خلافت اسلامی! با مردمی‌ست که به خیابان‌ها آمده‌اند و مشکل بزرگتر برای نظام در این نهفته است که اعتراضات خیابانی دارای یک سر سیاسی مشخص ایرانی‌ست. [جمعبندی درونی اطلاعات سپاه از نقش مجاهدین در شش ماه‌ی نخست قیام ایران] در نتیجه آنها نمی‌توانند از راه قدرتنمایی صرف در برابر آمریکا و کشورهای منطقه به نقطه‌ی امنیت و ثبات دست پیدا کنند.
روحانی پیشتر در ۶ تیر ۹۷ و به دنبال آغاز دور نخست اعتصاب در بازار تهران که با قیام مردم تهران همراه شد تصریح کرده بود: «اگر فشار خارجی با فشار داخلی توأم بشه اونوقت دیگه خطر نیست فشار نیست مهلك است؛ می‌توانه ضربه سنگین بر» نظام «وارد کنه». [حسن روحانی از چه کسی می‌ترسد؛ مردم ایران یا آمریکا؟]
در قیام‌ها و تظاهرات مردم در ۷ ماه گذشته یکی از شعارهای ثابت این است: «دشمن ما همینجاست، دروغ می‌گن آمریکاست» مفهوم این شعار این است که جامعه ایران دشمن و نقطه‌ی تعارض خود را نظام ولایت فقیه می‌بیند. این شعار معنای متقابلی هم برای نظام دارد به این مفهوم که دشمن نظام ولایت فقیه نیز در درون مرز و در همین خیابان‌ها و شهرها و روستاهاست. درست به همین خاطر است که قدرتنمایی‌های نظام در منطقه و عرصه بین‌المللی بدون کسب نتیجه مطلوب به زیان آن تمام می‌شود.
به دنبال پرتاب موشک توسط انصارالله یمن به سمت نفتکش عربستان، رسول موسوی از مدیران شناخته شده وزارت خارجه به صحنه فرستاده شد تا منکر هرگونه دخالت نظام در این صحنه بشود.
موسوی ضمن تشکیک در اینکه کشتی متعلق به عربستان نفت کش یا کشتی جنگی بوده است به انکار ارتباط حمله‌ی صورت گرفته در باب‌المندب با سخنان روحانی می‌پردازد. موسوی می‌گوید: «به هیچ عنوان نمی‌توان واقعه‌ای را که در تنگه باب‌المندب رخ داده است» «به سخنان رییس‌جمهور مرتبط بدانیم». [ایلنا ۸ مرداد ۹۷]
روحانی در حالی تهدید به جلوگیری از صدور نفت سایر کشورها می‌کند که توانایی انجام آنرا ندارد و به روشنی می‌داند که نظام از پس پیامدهای آن بر نخواهد آمد. اظهارات موسوی در بی‌ارتباطی حمله انصارالله در باب‌المندب به سخنان روحانی، عقب‌نشینی از تهدیدی‌ست که روحانی در سوئیس و تهران علیه صدور نفت کرده بود. زیرا روحانی به روشنی می‌داند «اگر فشار خارجی با فشار داخلی توأم بشه اونوقت دیگه خطر نیست فشار نیست مهلك است؛ می‌توانه ضربه سنگین بر» نظام «وارد کنه».
در همین رابطه فواد ایزدی به رسالت گفت: «باید قاعدتا به این باور دست یابیم که هرچقدر توانمندی منطقه‌ای ایران افزایش پیدا کند، خطر جنگ کمتر می‌شود و هرچقدر توانمندی منطقه‌ای ایران کاهش پیدا کند، خطر جنگ بیشتر می‌شود.» [رسالت ۸ مرداد ۹۷] بر مبنای چنین تحلیلی‌ست که روحانی در سفر خود به سوئیس به طور غیر مستقیم تهدید به بستن تنگه هرمز می‌کند. او در آنجا دستکم دوبار مدعی می‌شود که اگر نفت ایران صادر نشود نفت سایرین نیز صادر نخواهد شد. [به‌عنوان نمونه: از بستن تنگه هرمز تا عقب نشینی زودهنگام؛ دست‌های خالی روحانی]
در سخنرانی دیگری در تهران که مخاطبان روحانی، روسای نمایندگی‌های نظام در کشورهای مختلف بودند، او با پوزخندی مدعی شد که تنها تنگه هرمز نیست که توسط نظام بسته خواهد شد بلکه جاهای دیگری نیز هست … [پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری ۳۱ تیر ۹۷]
با این همه بسیار طبیعی بود که وقتی انصارالله یمن، یعنی همان بخش یمنی سپاه در تنگه باب‌المندب نفت کش عربستان را هدف قرار داد، همه‌ی نگاه‌ها به سمت نظام ایران بچرخد. تهاجم انصارالله به یک نفت کش می‌توانست پیام آغاز جنگ نفت کش‌ها و اجرایی کردن تهدید نظام تلقی شود.
به خصوص آنکه در همین حول و حوش، روزنامه رسالت از جناح خامنه‌ای با اشاره به سخنرانی روحانی نوشت: «اینکه روحانی خطاب به ترامپ می‌گوید؛ «آقای ترامپ! با دم شیر بازی نکن، پشیمان‌کننده است.» اینکه او می‌گوید؛ «فقط بستن تنگه هرمز مطرح نیست بلکه ما فراتر از آن عمل می‌کنیم.» این صدای کسی است که در بوق‌های آمریکا و انگلیس از آن به عنوان صدای میانه‌روها یاد می‌شد. اگر ترامپ بخواهد صدای تندروها را در ایران بشنود باید گوش‌های خود را آماده کند. این صدا از دهان خارج نمی‌شود، از دهانه توپ‌ها و تانک‌ها و موشک‌ها و پهپادهای تهاجمی درخواهد آمد.» [رسالت ۶ مرداد ۹۷]
اما هم روحانی و همان خامنه‌ای و سپاه به روشنی می‌دانند که تنها مشکل آنها با آمریکا و کشورهای منطقه نیست. مشکل اصلی خلافت اسلامی! با مردمی‌ست که به خیابان‌ها آمده‌اند و مشکل بزرگتر برای نظام در این نهفته است که اعتراضات خیابانی دارای یک سر سیاسی مشخص ایرانی‌ست. [جمعبندی درونی اطلاعات سپاه از نقش مجاهدین در شش ماه‌ی نخست قیام ایران] در نتیجه آنها نمی‌توانند از راه قدرتنمایی صرف در برابر آمریکا و کشورهای منطقه به نقطه‌ی امنیت و ثبات دست پیدا کنند.
روحانی پیشتر در ۶ تیر ۹۷ و به دنبال آغاز دور نخست اعتصاب در بازار تهران که با قیام مردم تهران همراه شد تصریح کرده بود: «اگر فشار خارجی با فشار داخلی توأم بشه اونوقت دیگه خطر نیست فشار نیست مهلك است؛ می‌توانه ضربه سنگین بر» نظام «وارد کنه». [حسن روحانی از چه کسی می‌ترسد؛ مردم ایران یا آمریکا؟]
در قیام‌ها و تظاهرات مردم در ۷ ماه گذشته یکی از شعارهای ثابت این است: «دشمن ما همینجاست، دروغ می‌گن آمریکاست» مفهوم این شعار این است که جامعه ایران دشمن و نقطه‌ی تعارض خود را نظام ولایت فقیه می‌بیند. این شعار معنای متقابلی هم برای نظام دارد به این مفهوم که دشمن نظام ولایت فقیه نیز در درون مرز و در همین خیابان‌ها و شهرها و روستاهاست. درست به همین خاطر است که قدرتنمایی‌های نظام در منطقه و عرصه بین‌المللی بدون کسب نتیجه مطلوب به زیان آن تمام می‌شود.
به دنبال پرتاب موشک توسط انصارالله یمن به سمت نفتکش عربستان، رسول موسوی از مدیران شناخته شده وزارت خارجه به صحنه فرستاده شد تا منکر هرگونه دخالت نظام در این صحنه بشود.
موسوی ضمن تشکیک در اینکه کشتی متعلق به عربستان نفت کش یا کشتی جنگی بوده است به انکار ارتباط حمله‌ی صورت گرفته در باب‌المندب با سخنان روحانی می‌پردازد. موسوی می‌گوید: «به هیچ عنوان نمی‌توان واقعه‌ای را که در تنگه باب‌المندب رخ داده است» «به سخنان رییس‌جمهور مرتبط بدانیم». [ایلنا ۸ مرداد ۹۷]
روحانی در حالی تهدید به جلوگیری از صدور نفت سایر کشورها می‌کند که توانایی انجام آنرا ندارد و به روشنی می‌داند که نظام از پس پیامدهای آن بر نخواهد آمد. اظهارات موسوی در بی‌ارتباطی حمله انصارالله در باب‌المندب به سخنان روحانی، عقب‌نشینی از تهدیدی‌ست که روحانی در سوئیس و تهران علیه صدور نفت کرده بود. زیرا روحانی به روشنی می‌داند «اگر فشار خارجی با فشار داخلی توأم بشه اونوقت دیگه خطر نیست فشار نیست مهلك است؛ می‌توانه ضربه سنگین بر» نظام «وارد کنه».
نظرات